ชื่อของเมืองหลวงและเมืองและเมืองที่เราคุ้นเคยหายไปแล้ว: ริชมอนด์, โรอาโนค, ชาร์ลอตส์วิลล์, ราลี ขาดหายไปเช่นกันคือเส้นเลือดของทางหลวงระหว่างรัฐและทางหลวงที่ติดตามการเชื่อมต่อระหว่างสถานที่เหล่านั้น แทนที่ชื่อเก่า: Rassawek และ Monahassanaugh และ Occaneechi พวกเขาเชื่อมต่อกันด้วยเส้นทางที่เก่ากว่า: เส้นสีดำที่ตัดผ่านระหว่างป่า Monongahela และเทือกเขา Blue Ridge บ่งบอกถึงเส้นทางของนักรบ ซึ่งเป็นเส้นทางการเดินทางที่สำคัญซึ่งวิ่งไปตาม Great Valley of Appalachia บนที่เดียวกับที่ I-81 นั่งอยู่ในปัจจุบัน เส้นอื่นๆ ระบุเส้นทางการค้าสำหรับผู้ที่ครอบครองดินแดนนานก่อนที่ชาวยุโรปจะเข้ามาตั้งถิ่นฐาน
มันเป็นแผนที่ แต่แทนที่จะแสดงภาพอาณาเขต
เฉดสีเข้มที่ทอดยาวจากเทือกเขาแอปพาเลเชียนไปยังชายฝั่งนอร์ทแคโรไลนาแสดงให้เห็นการแพร่กระจายโดยประมาณของภาษา Siouan ภาษาตะวันออก ซึ่งนำเสนอภาพรวมที่สำคัญของโลกที่ถูกลืมไปนานเกินไป ในประวัติศาสตร์โดยรวมของดินแดนที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียเทคตั้งอยู่ แผนที่เป็นโครงการความร่วมมือ โดยรวบรวมทักษะการทำแผนที่ของStewart Scalesอาจารย์ผู้สอนขั้นสูง ของ College of Natural Resources and Environmentที่มีความรู้และข้อมูลจากอาจารย์ นักประวัติศาสตร์ และสมาชิกของชุมชนชนเผ่าเวอร์จิเนีย เพื่อสร้างวิสัยทัศน์ที่จับต้องได้ว่าภูมิภาคนี้มีลักษณะเป็นอย่างไร ก่อนตกเป็นอาณานิคมของยุโรป “สิ่งที่สวยงามเกี่ยวกับแผนที่คือทำให้เราเห็นสิ่งที่มองไม่เห็น” สเกลส์ ผู้สอนในภาควิชาภูมิศาสตร์กล่าว “เป็นเรื่องยากมากที่จะเห็นซากอารยธรรมเหล่านี้หรือเครื่องหมายใดๆ ของเส้นทางที่พวกเขาใช้ และด้วยเหตุนี้ คนส่วนใหญ่จึงไม่ทราบว่าเมืองและพื้นที่มีอิทธิพลต่อผู้พูดภาษาซูอานตะวันออกในภูมิภาคนี้กว้างขวางเพียงใด” “คุณอาจจะสังเกตเห็นว่าเราเรียกผู้คนบนแผนที่ว่า Yesa ไม่ใช่โมนากัน” วิคตอเรีย เฟอร์กูสันผู้อำนวยการชั่วคราวของAmerican Indian and Indigenous Community Centerที่ Virginia Tech และเป็นสมาชิกของ Monacan Indian Nation “Yesa หมายถึง ‘ประชาชน’ และคำนี้รวมกลุ่มทั้งหมดในกลุ่มพันธมิตรของเรา ผู้พูด Siouan ตะวันออกทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้”
ผู้พูดภาษา Siouan ตะวันออกซึ่งบันทึกการเผชิญหน้ากับชาวยุโรป
ครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อการเดินทางของ Christopher Newport ข้ามแม่น้ำ James ในปี 1608 จะถอนตัวออกจากดินแดนส่วนใหญ่ภายในสิ้นศตวรรษเพื่อหลบหนีการบุกรุกของผู้ตั้งถิ่นฐาน เพื่อจัดทำเอกสารกว้างๆ ของเส้นทางการค้าและหมู่บ้านที่เป็นศูนย์กลางของชนชาติที่พูดภาษา Siouan ตะวันออก Scales และ Ferguson ได้ทำงานร่วมกับEmily Satterwhiteรองศาสตราจารย์และผู้อำนวยการ Appalachian Studies แซม คุกรองศาสตราจารย์และผู้อำนวยการ American Indian Studies; และผู้ช่วยศาสตราจารย์ เจส สิก้า เทย์เลอร์ทุกคนในวิทยาลัยศิลปศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์ Thomas Klatka นักโบราณคดีจากกรมทรัพยากรประวัติศาสตร์แห่งรัฐเวอร์จิเนีย ได้ให้ข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับการแจกจ่ายและหมู่บ้านสำหรับผู้พูดภาษา Siouan ตะวันออกบนบก
“โครงการนี้เกิดขึ้นจากส่วนหนึ่งของแผนการฉลองครบรอบ 100 ปีของ Council on Virginia Tech History ” Satterwhite อธิบาย “เราต้องการบอกเล่าประวัติศาสตร์ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับดินแดนที่วิทยาลัยตั้งอยู่ และเราตระหนักว่าเราไม่มีแผนที่ที่ดีซึ่งแสดงให้มหาวิทยาลัยมีความสัมพันธ์กับประเทศต่างๆ ที่อยู่ที่นี่ก่อนการล่าอาณานิคม”
เพื่อขยายแผนที่เริ่มต้นที่เน้นภูมิภาครอบๆ วิทยาเขตของเวอร์จิเนียเทค กลุ่มได้รับเงินทุนจากกรมศาสนาและวัฒนธรรมซึ่งเปิดโอกาสให้พวกเขาแสดงวิสัยทัศน์ที่กว้างขึ้นว่าภูมิภาคนี้มีลักษณะเป็นอย่างไรในศตวรรษที่17
เส้นและสถานที่บนแผนที่แบบขยายนำเสนอมุมมองว่าชีวิตในภูมิภาคนี้เป็นอย่างไรเมื่อสี่ศตวรรษที่แล้ว ตลอดจนแนวทางสำคัญที่การค้ามีอิทธิพลต่อปฏิสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มภาษาต่างๆ
“คนเหล่านี้ไม่ได้โดดเดี่ยว” คุก ผู้สอนในภาควิชาประวัติศาสตร์กล่าว “ฉันหวังว่าแผนที่จะสื่อว่าทวีปนี้อิ่มตัวด้วยเครือข่ายการค้าและการมีปฏิสัมพันธ์เป็นเวลาหลายปี ชุมชนเหล่านี้ย้ายออกไปด้วยความจำเป็น บางครั้งเพื่อรักษาทรัพยากรธรรมชาติหรือเพราะแรงกดดันจากความท้าทายด้านสภาพอากาศตั้งแต่ยุคน้ำแข็งน้อยหรือแรงกดดันจากการล่าอาณานิคมในเวลาต่อมา นี่เป็นช่วงเวลาที่ลื่นไหล ซึ่งยากสำหรับเราที่จะเข้าใจ”
credit: seasidestory.net libertyandgracereformed.org monalbumphotos.net sybasesolutions.com tennistotal.net sacredheartomaha.org mycoachfactoryoutlet.net nomadasbury.com womenshealthdirectory.net sysconceuta.com
